Hoe zijn we zo uit balans geraakt?

Hoe komt het dat we uit balans zijn geraakt als vrouwen?

Waarom hebben we het gevoel dat we meer moeten, beter moeten.

Een vrouw die teveel werkt is egoistisch….

Een vrouw die thuis blijft voor de kinderen of een klein contract heeft is niet ambitieus of lui.

Heb je veel kinderen, dan denk je niet na over het milieu en alle ellende op de wereld.

Heb je 1 kind, dan ben je egoïstisch en heb je niet over je kind nagedacht.

Vind je het fijn om je mooi aan te kleden en je te verzorgen, dan wordt er met argus ogen naar je gekeken, want….”hoe krijgt ze dat allemaal voor elkaar”.

Heb je geen (priori)tijd om veel aandacht aan je uiterlijk te besteden ben je een slons en heeft je man een kat in de zak gekocht….

Dit zijn zomaar een paar aannames die gedaan worden over vrouwen.

Zoals je ziet…..het is nooit goed!

Je kunt het bijna niet goed doen.

Maar wie is nu de grootste criticus?

Zijn het de mannen die vinden dat we ons op een bepaalde manier moeten gedragen?

Volgens mij niet. De mannen die ik spreek zijn heel mild over hun eigen vrouw en vrouwen in het algemeen.

Ik hou het in deze blog even bij de kritiek die we op onszelf hebben.

Want daar is genoeg over te schrijven.

Ik heb een coachpraktijk waar ik onder andere moeders begeleid.

Alle moeders die in mijn praktijk komen hebben het gevoel dat ze niet goed genoeg zijn.

Ze zijn uit balans.

Waar komt dit vandaan?

Wat ik hen hoor zeggen is dat ze al hun tijd en energie steken in hun werk, het huishouden, de kinderen en het behagen van hun man.

Als ik ze vraag of ze wel eens tijd voor zichzelf nemen, valt het even stil en het lijkt wel of ze voor het eerst horen dat dat überhaupt een optie is. Ik zie iets gebeuren in de ogen van mijn cliënt op dat moment. Een soort schakel moment…

Dan kijken ze me aan en zeggen….Nee……

Als ik dan vraag: “Zou je dat een keer willen?” , is het antwoord altijd  “Ja…..maar….” En dan komen er tal van argumenten waarom het niet zou kunnen.

Dit is de staat waar de moeders in verkeren. Moe, opgebrand, uitgeblust, niet in staat over zichzelf na te denken. Niet in staat na te denken over wat zij nu willen in het leven.

Want dat is dus niet meer belangrijk als je moeder wordt….schijnbaar……

Ik wil dit absoluut niet veroordelen, want ik weet dat dit zo werkt.

Als vrouw komt er een oerlijke reactie omhoog, waar je je kind absoluut op de eerste plaats zet.

Dit oer gevoel is ook nodig om voor je kind te zorgen. Als we dit niet zouden hebben zouden we er bij wijze van speken lekker vandoor gaan terwijl ons kind in bed ligt te slapen.

Maar het lijkt uit balans….

Tot het punt dat veel moeders overspannen zijn en het niet meer trekken.

Maar wat dan… wat is de oplossing?

Ik denk dat het begint bij je overtuigingen. Welke overtuigingen heb je over jezelf als moeder?

En waar komen deze vandaan?

Veel overtuigingen komen uit de opvoeding. Het voorbeeld dat we van ons eigen moeder hebben gekregen. Sommige vrouwen zien hun moeder als power vrouw en leggen de lat voor zichzelf erg hoog.

Laatst zei een cliënt: “Mijn moeder deed het ook allemaal, waarom kan ik het dan niet…”

Ook kan het zijn dat je je moeder fouten hebt zien maken die jij absoluut niet wil maken. Dan ga je over compenseren. Tot een punt waar je jezelf overvraagt.

Maar het gaat ook over grenzen. Stel je voldoende grenzen? Of ga je er voortdurend overheen?

Vind jij het jezelf waard om jezelf op een hogere plek te zetten en zo nu en dan “Nee” te zeggen?

Herken jij jezelf hierin en wil je dat eens uitzoeken?

Ik heb een  3 daagse online cursus geschreven over balans.

Deze is helemaal gratis en beschikbaar voor jou.